محمد عرشیا هدیه ای از عرش

50 روزت بود كه ديگه كم كم بچه داري رو از مامان شمسي ياد گرفتم و بعد از تقريبا سه  ماه اومدم كيش. شبي كه اومديم هم ماه محرم و هم شب يلدا بود و طبق معمول فال حافظ گرفتيم. البته اون سال براي اولين بار به جاي دو فال سه فال گرفتيم چون ديگه با وجود شما يك خانواده سه نفره شده بوديم.شبهاي سختي رو پشت سر گذاشتم. اون روزها تو كيش خيلي احساس تنهايي مي كردم و همش مي ترسيدم كه نكنه يك وقت كاري رو خوب انجام ندم و خدايي نكرده بلايي سرت بياد. هر وقت مي بردمت دستشويي كه بشورمت خيلي استرس داشتم. شبها تا صبح گريه مي كردي و پيچ مي زدي.بالاخره فهميديم كه رفلاكس معده داري. خيلي عذاب كشيديم.دكتر گفت بعد از هر بار شير دادن بايد نيم ساعت بالا نگهت دارم كه شير ت...

12/9/88 برديمت بيمارستان پارسيان براي ختنه. از قبل با دكتر عالمي هماهنگ كرده بودم كه من هم باهات بيام تو اتاق عمل كه تنها نباشي. اول مي گفت نمي شه ولي بعد گفت لباس اتاق عمل بپوش و بيا.تا دم در اتاق عمل رفتم ولي يك خانمي كه نمي دونم چه كاره بود نگذاشت برم تو. بيرون ايستاديم و دل تو دلمون نبود.وقتي آوردنت بيرون انقدر گريه كرده بودي كه هق هق مي كردي.الهي برات بميرم عزيزم.آورديمت خونه و تقريبا شايد بگم سه شبانه روز من و مامان شمسي و خاله معصومه تا صبح بالاي سرت بيدار بوديم تا بالا خره خدا رو شكر خوب شدي. راستي يادم رفت بگم كه بند نافت هم كه افتاد دادم بابابزرگ برد تو حياط مسجد دفن كرد! چون مي گن شگون داره.   ...

چه ساده با گريستن خويش زاده مي شويم و چه ساده با گريستن ديگران از دنيا مي رويم و ميان اين دو سادگي معمايي است به نام زندگي. پسر گلم ازت مي خوام كه اين معما را با بهترين روش حل كني.دوستت دارم.  روز آخري كه در وجودم بودي من و دايي محمد حسين خونه تنها بوديم. ممامان شمسي رفته بود بيمارستان پيش بابا بزرگ. خاله معصومه و عمو حسين هم سر كار بودن. دايي محمد علي هم دانشگاه بود. از صبح دردم شروع شد ولي به كسي نگفتم . فكر كردم دردهاي روزهاي آخره و طبيعيه. خاله ندا قرار بود بياد پيشم. آماده شدم و منتظرش بودم كه ديگه درد امونم رو بريد. يكدفعه علايم زايمان ظاهر شد.خيلي ترسيدم و دستپاچه شدم. اول زنگ زدم به بابا سيروس و گفتم كه سريع بره فرودگاه و بل...

  هفته پيش سه روز تعطيلي داشتيم تصميم گرفتيم به يك مسافرت بريم و چون هوا سرد بود قشم رو انتخاب كرديم. وقتي داشتيم مي رفتيم عرشيا با خوشحالي مدادرنگي ها و كيفش رو آورد و گفت: ((مامان ، اينا رو هم بيار كه من تو عشق نقاشي بكشم!)) من گفته بودم مي ريم قشم عرشيا فكر كرده بود مي گم عشق !!! همين رسيديم آقا عرشيا سرما خورد و تب كرد و ما مجبور شديم تقريبا دو روز تو هتل بمونيم و زياد بيرون نريم تا حالش بهتر بشه و حسابي حالمون گرفته شد.    ولي خدا رو شكر بعد از اينكه برديمش دكتر و داروهاش رو خورد حالش بهتر شد. حالا قشم به روايت تصوير : بازار سيتي سنتر قشم. عرشيا اينجا با ما قهر كرد و باهامون عكس نينداخت     ...

هفته پيش سه روز تعطيلي داشتيم تصميم گرفتيم به يك مسافرت بريم و چون هوا سرد بود قشم رو انتخاب كرديم. وقتي داشتيم مي رفتيم عرشيا با خوشحالي مدادرنگي ها و كيفش رو آورد و گفت: ((مامان ، اينا رو هم بيار كه من تو عشق نقاشي بكشم!)) من گفته بودم مي ريم قشم عرشيا فكر كرده بود مي گم عشق !!! همين رسيديم آقا عرشيا سرما خورد و تب كرد و ما مجبور شديم تقريبا دو روز تو هتل بمونيم و زياد بيرون نريم تا حالش بهتر بشه و حسابي حالمون گرفته شد. ولي خدا رو شكر بعد از اينكه برديمش دكتر و داروهاش رو خورد حالش بهتر شد. حالا قشم به روايت تصوير : بازار سيتي سنتر قشم. عرشيا اينجا با ما قهر كرد و باهامون عكس نينداخت عرشيا و بابا در شهربازي...

بالاخره روزهاي سخت بارداري تو غربت كيش تموم شد و من 10/7/88 بدون بابا سيروس و با كلي استرس عازم تهران شدم. فقط يكماه مونده بود دنيا بياي و مسافرت با هواپيما ديگه توي اون ماه برام ممنوع بود. بالاخره با رضايت خودم و با اميد به خدا سوار هواپيما شدم و خدا رو شكر كه هيچ اتفاقي هم نيفتاد. دوست ندارم از خاطرات بد برات بنويسيم و ناراحتت كنم اما خاطرات ناخوشايند هم جزعي از زندگي آدمهاست. بايد بگم كه اون روزها حال بابا بزرگ خيلي بد بود. قندش به شدت رفته بود بالا و يك پاش از بالا تا پايين تاول و زخم شده بود. بعضي از دكترها مي گفتن كه بيماري زونا هم قاطي بيماري قندش شده و نظرشون اين بود كه شايد مجبور باشن كه خدايي نكرده پاش رو از بالا قطع بكنن. خيلي روز...

بالاخره روزهاي سخت بارداري تو غربت كيش تموم شد و من 10/7/88 بدون بابا سيروس و با كلي استرس عازم تهران شدم. فقط يكماه مونده بود دنيا بياي و مسافرت با هواپيما ديگه توي اون ماه برام ممنوع بود. بالاخره با رضايت خودم و با اميد به خدا سوار هواپيما شدم و خدا رو شكر كه هيچ اتفاقي هم نيفتاد. دوست ندارم از خاطرات بد برات بنويسيم و ناراحتت كنم اما خاطرات ناخوشايند هم جزعي از زندگي آدمهاست. بايد بگم كه اون روزها حال بابا بزرگ خيلي بد بود. قندش به شدت رفته بود بالا و يك پاش از بالا تا پايين تاول و زخم شده بود. بعضي از دكترها مي گفتن كه بيماري زونا هم قاطي بيماري قندش شده و نظرشون اين بود كه شايد مجبور باشن كه خدايي نكرده پاش رو از بالا قطع بكنن. خيلي روز...

بلندترین شب سال هم خورشید را ملاقات خواهد کرد و این یعنی بوسه گرم خداوند بر صورت زندگی وقتی همه چیز یخ می زند.     ديشب شب يلدا بود و من از صبح براي شام و تزيينات شب يلدا تو ذهنم كلي برنامه داشتم ولي هنوز سر كار بودم كه متوجه شدم بعدازظهر آخرين شبيه كه از بچه ها سنجش بينايي مي گيرن. به خاطر همين از ساعت 4 كه عرشيا رو از مهد آورديم و اومديم خونه تند تند مشغول تهيه شام و وسايل يلدا بودم كه خاله مهروز ساعت 6 بعدازظهر زنگ زد و گفت كه براي يلدا بريم خونشون. ساعت 7 رفتيم سنجش بينايي ولي من و بابا سيروس و خانمي كه اونجا بود يك ساعت با عرشيا كلنجار رفتيم و آخر هم نتونستيم راضيش كنيم كه همكاري كنه. يك هديه هم برده بودم كه ...

حالا مي خوام خاطره اولين سونوگرافي رو برات تعريف كنم. اولين بار همون ماهه اول بود كه با بابايي رفتيم سونوگرافي. خانومه گفت كه نيني كوچولو توي دلته ولي تو انقدر كوچولو بودي كه فقط خانم دكتر تو رو مي ديد و ما نمي تونستيم تشخيص بديم. فقط چند تا مثبت توي مانيتور بود كه اونها نشون مي دادن كه تو اونجايي. دفعه دوم تو 8 هفتگي رفتيم سونوگرافي. يه ذره معلوم بودي. شكل يك ويرگول كوچولو كه داره تكون مي خوره. چون دستگاههاي سونوگرافي كيش خيلي پيشرفته نبود هنوز صداي قلبت رو نشنيده بودم. يك شب كه حالم خيلي بد شد همش نگران تو بودم كه نكنه خدايي نكرده تو اذيت شده باشي. صبح نرفتم سر كار. به بابا سيروس زنگ زدم كه بياد و من رو ببره دكتر. انقدر نگرانت بودم كه يكري...

حالا مي خوام خاطره اولين سونوگرافي رو برات تعريف كنم. اولين بار همون ماهه اول بود كه با بابايي رفتيم سونوگرافي. خانومه گفت كه نيني كوچولو توي دلته ولي تو انقدر كوچولو بودي كه فقط خانم دكتر تو رو مي ديد و ما نمي تونستيم تشخيص بديم. فقط چند تا مثبت توي مانيتور بود كه اونها نشون مي دادن كه تو اونجايي. دفعه دوم تو 8 هفتگي رفتيم سونوگرافي. يه ذره معلوم بودي. شكل يك ويرگول كوچولو كه داره تكون مي خوره. چون دستگاههاي سونوگرافي كيش خيلي پيشرفته نبود هنوز صداي قلبت رو نشنيده بودم. يك شب كه حالم خيلي بد شد همش نگران تو بودم كه نكنه خدايي نكرده تو اذيت شده باشي. صبح نرفتم سر كار. به بابا سيروس زنگ زدم كه بياد و من رو ببره دكتر. انقدر نگرانت بودم كه يكري...